Your Custom Text Here
De schilderijen van Jolijn Boxhoorn hebben als uitgangspunt gediend voor de ontwerpen voor deze espresso kopjes en de borden.
De schilderijen, van de serie Le Coq (2015) hebben steeds als onderwerp een “kip”.
De kop van de kip zie je terug op het ‘kopje’ en voor het schoteltje is een cirkel uit de onderkant genomen. De afbeeldingen op de borden zijn enigszins rond bijgewerkt. Mokken zijn binnenkort te verwachten.
De serie, geïnspireerd op een schilderij van Chagall, heet “Le Coq”, maar eigenlijk zijn het kippen; als humoristisch symbool voor beperkte pedante aanmatigende mensen, die met het klimmen der jaren er vaak niet beter op worden. Ze worden soms zelfs ‘hanig’, vandaar de naam “Le Coq” voor de serie. Een ironische verwijzing naar de wat rafelige kantjes van het mens-zijn, wat ook vertederend kan werken.
De kopjes en borden zijn te koop, een set van 4 kopjes verpakt in een luxe doosje kosten €125. Een bord van 28 cm €60 en een bord van 21 cm €45 .
Voor een overzicht van de schilderijen en fotografie verwijs ik naar de website:
www.boxhoorn.nu
Hinderik de Groot (1942), ooit beeldendtheatermaker, ontwikkelaar van Scan Art en gemanipuleerde fotografie, is vooral verzamelaar.
Tot zijn eigen verbazing bleek hij bezig om zichzelf te verzamelen. In geschrift, in foto’s en in objecten.
Zo ontstond er onder andere een muur van transparante vleeswarenbakjes met zijn, deels in plakjes gesneden, afval – intimiteiten die hij zonder enige gêne verzamelt en toont in een uiteindelijk monumentaal object.
Soms ook maakt hij de gescande of gefotografeerde beelden weer klaar voor gebruik: als behang, bijvoorbeeld, of als decor op een servies.
Tussen 26 juni 2004 en 31 december 2011 fotografeerde hij bijna dagelijks het bakje met keukenafval, voordat het op de composthoop werd geleegd, met als resultaat een behang van 240 x 1249 cm met 1008 verschillende afbeeldingen.
De van de winterpeen gesneden ‘staartjes’ worden eerst nog gescand en stuk voor stuk digitaal uitgesneden, voor ze bij het keukenafval gaan, en gebruikt voor een behangontwerp of aardewerkdecor. Hetzelfde geldt voor de hoopjes aardappelschillen.
Ook gehalveerd fruit (als appels, tomaten, paprika’s) wordt gescand vóór het in salades verdwijnt, en tal van andere objecten, van kartonnen dozen tot en met de prooien waarmee de poes thuis komt, worden op de scan of voor de camera gelegd.
Het bijzondere van de ontwerpen is dus dat per werk elk onderdeel uniek is: geen wortelstaartje is gelijk, geen halve paprika hetzelfde.
Dat geldt tevens voor de decors ‘Zebrapad’. Hiervoor werden (en worden, bijna alles wat Hinderik maakt is work in progress) verweerde zebrastrepen gefotografeerd. De 24 delen van dit serves (8 grote borden, 8 kleine borden en 8 koffiebekers) zijn allemaal verschillend. Ze zijn ook los verkrijgbaar.
Desiré Haverkamp is beeldend kunstenaar en docent keramiek.
Door verschillende technieken en vormen samen te brengen creëert zij haar eigen wereld.
Soms als object, dan weer als tekening, collage of monoprint.
Deze laatstgenoemde grafische techniek beheerst zij tot in de allerfijnste finesses.
In haar zelfverzonnen insecten, zeedieren, zaden en vlinders vind je de prachtigste vergezichten,
golvende waterpartijen en symmetrisch omgeploegde akkers.
Het nationaal park de Weerribben is dan ook haar grootste inspiratiebron.
Op windstille dagen wordt daar een spiegeling van een dode tak een mysterieus insect of een
spiegelende rietpol een harige spin.
De zelfverzonnen dieren lenen zich goed voor porselein; Het is de hoogste tijd dat deze
vlinders uitvliegen voor morgen.
www.desirehaverkamp.nl
Maaike Bertens (1981) ontwerpt tools voor diverse eetbelevingen. Specifieke landschappen geven aanleiding tot haar ontwerpen. Hiermee legt ze de aandacht op het (eventuele) gebruik van onze leefomgeving.
Kijk op… is een serie borden waarop een historische (stads)plattegrond is afgebeeld. Als puzzelstukjes sluiten de borden op elkaar aan. Ieder bord toont een deel en samen vormen ze de hele stad. De historische kaart is uitgeknipt volgens de huidige gemeentegrens en laat zien hoe de stad gegroeid is. Dit concept is toepasbaar op alle gemeenten van Nederland en levert steeds weer een andere, unieke serie op.
Met Kijk op Bergeijk studeerde Maaike af aan de Design Academy Eindhoven (2006). Ze ontwierp deze serie borden om ouderen te stimuleren hun herinneringen op te halen en met elkaar te delen tijdens de maaltijd. Maar de borden leveren voor jong en oud gesprekstof op aan tafel. Kijk hoe je woonplaats verandert is ten opzichte van 100 jaar geleden. Weet jij in welk bord je woont en hoe het daar vroeger was?
Er zijn borden van Bergeijk, Utrecht, Amsterdam, Eindhoven en Den Haag.
WE ARE KELLY
Illustratie & character design door Kelly De Meyer.
ZIJ DIE TEKENT MET FOTO'S EN FOTOGRAFEERT MET HAAR POTLOOD.
Kelly De Meyer wordt niet zozeer gedreven door het kunst maken an sich. Haar drijfveer ligt dieper dan dat, namelijk bij een voortdurende zoektocht naar datgene dat ons, ongeacht ons ras, allemaal met elkaar verbindt. Kunnen woorden echt gevoelens uitdrukken? Deze kunstenares probeert emoties uit te drukken met een taal die tegelijk subtiel, nauwkeurig, intiem en kwetsbaar is. Elk werk vertelt een teder verhaal zonder dat het sprookjesachtig is. Dat verhaal voert je mee naar een plek ver voorbij schijn en voorkomen, een plek die ergens onderhuids ligt waar de echte blessures zijn. Alles wordt wat duister, maar niet gevreesd: in dit verhaal word je alleen met jezelf geconfronteerd.
Harlan Levey
Editor in Chief / Modart Magazine
Louise Hessel woont en werkt in De Meern.
Het gaat in haar autonoom werk om het bouwen van stillevens met vondsten uit het dagelijkse leven. Het is een zoeken naar patronen, structuren en ordeningen door te componeren met het karakter en de sfeer van voorwerpen. De voorwerpen worden veranderd en in een constructie opgesteld. Er wordt ingegrepen in het proces van de tijd. De voorwerpen verliezen hun oorspronkelijke gebruiksfunctie en lijken te komen uit een andere tijd. Een tijd die echter nooit heeft bestaan. De opstellingen voeren je langs levens, generaties en schijnbare herinneringen naar een kunstmatige huiselijke omgeving.
Het beeldend werk betreft zowel binnen als buitenbeelden als installaties op locatie. Door huiselijkheid in een openbare ruimte te brengen (Tunnelprojecten) worden anonieme plekken minder anoniem.